درود ایزد بر بهترین نامی که می شناسم نامی جاودانه که سرزمین مادری من است و خانه پدری شیر نشسته ای که تکیه زده بر دیوار و بام آسیا ، بر تاج سرش دریای مازندران بر زیر گلویش و گردنش زنجیری سبز زمرد پوشیده از جنگلهای همیشه سبز و با وقار بر قلبش صحرای وسیع لوت می تپد به زیر پای و پنجه این شیر نشسته به دیوار آسیا دریایی نیلگون و سبز رنگ بنام خلیج پارس با جزایر زیبایش قشم ، تنب کوچک و بزرگ ، کیش ، ابو موسی ، لاوان ، خارک و... که گرمایشان خون زندگی را در کالبد این سرزمین می جوشاند بر بلندای این سرزمین آسمانی آبی با درخشش خورشید فروزان و تابان ، مردمش شیران سرفراز فرزندان لمیده به سینه مادری از پستان مادر شیری می نوشند که غذای خداوندیست و پدران دستان فرزندان خود را می گیرند و تمرین شجاعت و دلاوری می کنند و درس مشق مهر مادری را تمرین ، ، این سرزمین من ایران است ، این سرزمین من صحنه شیران است و کلاس درس دلیران است ای هم وطن من با من در این پهنه گیتی هم صدا شو و نام ایران همیشه جاودان را این سرزمین آریایی کوروش را با نغمه های پر عشق و مهر و محبت به همه ساکنیان این گیتی بشناسیم و دستان زنجیر و حلقه شده خود را همچون فولاد آب دیده شمشیر های سلحشوران ایران بر همدیگر گره بزنیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر